انسان بی موضع، بی هویت است! کسی است که از توانایی شناخت حق و باطل برخوردار نیست.

قدرت میزان یابی و سنجش خوب و بد را ندارد و با معیارهای شناسایی حق و ناحق بیگانه است.

   انسان بی­موضع، یعنی انسانی دون دغدغه، فاقد شناخت و بدون بصیرت! کسی که راه و بیراهه را نمی­شناسد و از پذیرش مسئوولیت می­هراسد! چنین کسی توان بهره وری از خرد و ارزیابی درست مسایل را ندارد و در واقع  نه برای خودش احترام قائل است و نه برای دیگران!

   انسان بی موضع، غریبه ای در حیات است! او از داشتن شاخصه ها، آثار و ثمرات رشد و پویایی و بالندگی محروم می­ماند و از رویارویی با تباهی و زشتی ها باز می­ماند!

   انسان بی تفاوت و بی موضع، راه رشد و سازندگی و تعالی و کمال را بر روی خویشتن می­بندد و پیوسته در پیله­ای خود ساخته، تار تنهایی گرداگرد خود می­تند!

   انسان بی موضع از فرآیند بلوغ فکری بی بهره بوده و بر سر دوراهی ها قدرت انتخاب ندارد و پیوسته در صحنه­ی زندگی سرگردان و معطل می­ماند!